Θα πεις πως γράφω επειδή είμαι δυστυχισμένη

ίσως και να χαρείς επειδή μου στερήσες τόσο καιρό τις λέξεις.

Μα τις λέξεις εγω τις είχα μέσα μου όλες

και στις έδειχνα

με τα χέρια μου,

τα μάτια μου 

με κάθε κομμάτι της ψυχής μου εκτεθειμένο.

Και πρώτη φορά αφήνω λέξεις να φύγουν 

τόσο αληθινές 

τόσο βίαιες και απότομες

όπως ένα χαστούκι που τρώει για πρώτη φορά 

ένα παιδί από τη μητέρα του.

Για να σου θυμίσουν
πώς μπορεί να διαβάζεις λίγες λέξεις
γραμμένες σε ένα παλιό χαρτί,
αλλά αυτές που σου κρύβω
είναι τυπωμένες κάτω από το δέρμα σου.