Περιμένω μια μικρή στιγμή
(Όποια κι αν αποφασίσει να έρθει)

να μου ξεπληρώσει όλες τις αδοξες, παράλογες, δύσκολες εποχές. 

Ποιος χειμώνας και ποιο καλοκαίρι !

Έχουν όλες τα σκατά τους

Αν και ο χειμώνας ομορφαίνει και λίγο 

Τη σαπίλα των μικρών στενών που προτιμώ να διασχίζω.

Τα καλοκαιρια είχα το δικό μου καταφύγιο.

Ένα μικρό μπαλκόνι με χρωματιστά φωτάκια,  

μικρά πολύχρωμα γλαστράκια,
μερακλήδικα φαγητά και καφέδες, παγωμένες μπύρες,

Μια μικρή ανάσα γαλήνης 

Έξι ορόφους πάνω από τη σήψη 

Λίγα μόλις μέτρα από τον πόλεμο του κέντρου

Ή το κέντρο του πολέμου.

Όπως και να έχει 

Έκλεισε και αυτό το μπαλκονι,

Κλειδώθηκε και το σπίτι 

Ποιος να γυρίσει σε ξεσκισμένες καρέκλες;

Τα φωτάκια χάλασαν από τις βροχές,

Κουτάκια μπύρας πεταμένα στα σκουπίδια,
Τέσσερις τοίχοι να καίγονται από τον ήλιο  

Και το μοναδικό γλαστράκι ακόμη στιβαρό.

Άρα η αγάπη μάλλον δεν τελείωσε.
Άρα ας συμφωνήσουμε σε κάτι.

Μια ηλίθια σύνδεση που συντηρεί την ελπίδα,

Μια ιαχή από μηχανές αυτοκινήτων στις 2 τη νύχτα,

Τέσσερις τοίχοι που αντηχούν μελαγχολία,
Ψυχοφάγα αντικείμενα που κρύβεις αλλά δεν θες να αποχωριστείς,
Ένα σωρό μαλακίες στο κεφάλι,

Μια απουσία που τσιρίζει εκκωφαντικά

Και τα σκατά της πόλης αναλλοίωτα.

Καλο καλοκαίρι σε όλους.