Δεύτερος περίπατος

Διέσχιζα την Βελισαρίου, θυμάμαι,

όταν σκέφτηκα πως η ιστορία 

διαψεύδει τους δρόμους.

Και οι δρόμοι μόνο από πίσσα 

σκεπάζονται...

Αταξίδευτος

Ο έρωτας
παίζει με τα πόδια σου
Δεν είναι αστείο
σου φορά ρόδες την μια μέρα
και την άλλη τσιμεντότουβλα
Θαρρείς πως δεν θέλει να σε αφήνει
για πολύ
Ξυπόλυτο

Μια γειτονιά

Εκεί που ήσουν
ήμουν και γω κάποια στιγμή
εκεί που είμαι
δε θα ρθεις
Σαν κάποιος να το είπε,
σαν παροιμία.
Ρώτησα τον τελευταίο περαστικό
τι έμεινε όρθιο
από τον παραπάνω δρόμο

Ένα αμάξι πέρασε τρεις φορές
για επιβεβαίωση
Και μια μικρή
περιμένει στα σκαλιά
μιας πολυκατοικίας
ίσως να κλειδώθηκε απ' έξω

Εκεί που ήσουν
είχε τριανταφυλλιές;
Αυτό που άφησες
έχει αγκάθια;
Έμεινες μόνος να επιβεβαιώνεις
ότι μόνο μόνος δεν είσαι
Το κοριτσάκι περιμένει ακόμα καθισμένο στα σκαλιά
με τα χέρια στο πρόσωπο

Την ξέχασαν κι αυτή
Μάλλον δεν την είδαν
Πήρες βράδυ τη βαλίτσα σου και πήγες
Πήρες μέρα τη βαλίτσα σου κι έφυγες
Ίδια βαλίτσα
ταξιδευτή
Ίδια
ψυχή

Και ακόμα ο περαστικός
κοιτά προς τον παραπάνω δρόμο
δίχως να ξέρει.
Δεν ακούστηκε τίποτα.
Ένα τηλέφωνο χτυπά επίμονα.
Έρχεται ψύχρα
στα λυγισμένα μας γόνατα.
Και ο παρατηρητής
με το τετράδιο στο χέρι
αφήνει το μολύβι
και σκίζει τη σελίδα.