Πήραμε το βραβείο της χειρότερης παρέας
από έναν ταλαιπωρημένο περαστικό,
επειδή αρνηθήκαμε να του δώσουμε πενήντα λεπτά,
έστω εξήντα,
για να πάρει το φάρμακο του για τον λαιμό του.
Και ίσως να μας άξιζε.
Γιατί σπαταλήσαμε ο καθένας από εμάς
περισσότερα από εξήντα λεπτά
όχι μόνο σε καφέδες και αλκοόλ,
αλλά και σε λόγια,
αγκαλιές και χάδια
που κατάντησαν πιο ξένα
και από εκείνον τον μελαχρινό περαστικό.
Και ήμασταν πάλι ανεπίδεκτοι σε φάρμακα.
