Εορτή

Αφήστε με να κλάψω με το τίποτα 

σήμερα πρέπει να γιορτάσω 

την ησυχία μου

Αφήστε με κλάψω με την ησυχία μου

σήμερα πρέπει να γιορτάσω 

το τίποτα

Αποσιώπηση

Και νομίζουμε πως κάτι είμαστε

Σε τούτη την πόλη

Σε τούτο τον δρομο

Πως δεν βρίσκεται τυχαία ψηλά 

Το σπίτι μας

Από την θάλασσα

Για να επιπλέουμε μόνο στην ομίχλη
Μα για να έχουμε υψόμετρο
Να βλέπουμε τον αστείο εαυτό μας
Από το παράθυρο
Πόσο μάταια σέρνει την κοιλιά του
Για να αγγίξει το όνειρο... 

Απο-αισιοδοξία

Όσο τα σύννεφα πυκνώνουν
Ανθίζει ο κήπος στην αυλή μου
Στο ύψος σου έφτασαν
Τα όνειρα του
Η γύρη ξέφυγε απ' τον αέρα
Η βρύση πάγωσε απ' τον χιονιά
Και κάποιοι με θεωρούν ανόητο
Που λαχταρώ ακόμα
της βροχής τον χτύπο