Ακόμη

Σε μια ζυγαριά πάνω
εύχομαι να με πλακώσει το βαρίδιο
Να θαφτώ βαθιά μαζί με τις χαλασμένες ζυγαριές
Στην πλάνη του βάρους 

22 Σεπτεμβρίου

Σε ευχαριστώ ξένε για χθες που με ρώτησες αν ήμουν καλά. Υπέθεσες μάλλον ότι είμαι μεθυσμένη και μπορεί να μην αισθανόμουν καλά αλλά και πάλι σε ευχαριστώ.

Ευτυχώς για σενα έφυγες και δεν με προλαβες να κλαιω. Έκλαψα και για σένα χθες, ξένε. Με συγκίνησε το ενδιαφέρον σου, που με είδες να κάθομαι στο πλατύσκαλο και κόμπιασες και με ρώτησες με τα λίγα ελληνικά που ήξερες αν σίγουρα δεν χρειάζομαι κάτι.

Απο σένα δεν χρειάστηκα τίποτα και σε ευχαριστώ που ήσουν πρόθυμος να με βοηθήσεις, που ήσουν άνθρωπος και που στο χαμόγελο και στα μάτια σου υπήρχε πραγματική αγνότητα στις 3 το ξημέρωμα στους βρώμικους, καυτούς δρόμους της πόλης.

Σ' ευχαρίστησα και χθες και σου χαμογέλασα με όσο κουράγιο είχα. Και το κάνω και σήμερα. Εύχομαι να είσαι καλά.
Όμως να ξέρεις μόνο χθες έκλαψα και για σένα, ξένε. Γιατί κάθε βράδυ πλημμυρίζει μόνο ένας το σπίτι μου. Και ο πνιγμός είναι πιο ξένος και από σένα.

Στις στέπες σου

Είδες,
Κάποιοι ζουν τα όνειρα σου
και νιώθουν ευτυχισμένοι.
Όμως εσύ θα έπρεπε να είσαι.
Τα είχες βρεί πρώτος.

Κατολίσθηση

Μου δημιουργήθηκε μια αδιανίκητη ανάγκη να κλάψω

να πνιγώ στους λυγμούς μου 

να πονέσει το σώμα μου από τους οδυρμούς 

να καούν τα μάτια

να βαρύνει σαν βράχος το κεφάλι μου

μα αμέσως σκέφτηκα

πως είμαι ευτυχισμένη
Έτσι μου είπαν
Είμαι ευτυχισμένη 

Και πως την σκεπάσω;