Η μπαλάντα των "ευαίσθητων"

Καλύτερα να φώναζες ότι είσαι αναίσθητος.

Θα εκτιμούσα την ευαισθησία της ομολογίας σου,

παρά αυτήν την άχαρη προσπάθεια απόδειξης των αυξημένων χτύπων της καρδιάς σου 

κάθε φορά που αδικείς και αδικείσαι,

κάθε φορά που βγαίνεις από το σπίτι σου. 

Μην νομίζεις πως μας έπεισες 

για το βάρος των σκέψεων σου,

είσαι ελαφρύς, όπως λέει και ένα τραγούδι. 

Μα κυρίως είσαι γελασμένος 

πως με όμορφες λέξεις 

θα λυγίσεις τους φιλότεχνους,

πως με δύο, τρεις αλήθειες 

θα ρίξεις ομίχλη στα σκατά που κρύβει η ψυχή σου.

Γεμίζεις μόνο αηδία στα πρόσωπα ανθρώπων
που ξερνούν πάνω σε λευκές σελίδες.

Γιατί εκείνοι δεν πηγαίνουν στα υπόγεια για να χαζέψουν τις βιτρίνες,
οι λέξεις τους στάζουν στο χαρτί,
τα μάτια τους έχουν μάτια.

Εκείνοι πιστεύουν στα μπαρ και στις ξεχειλισμένες ψυχές.
Το πλαστικό πηγαίνει στην ανακύκλωση.
Στην υγειά μας...