Κυριακή 28 Αυγούστου 2016
Σάββατο 27 Αυγούστου 2016
Πλούτος
Και, βλέπεις,
πως το πιο δύσκολο πράγμα που κάναμε ποτέ
ήταν να περπατάμε ξυπόλυτοι
πάνω στις ακαθαρσίες των άλλων.
Γιατί, τότε, -όλοι το γνώριζαν-
ήμασταν άπειροι και καθαροί
και θέλαμε να ανακαλύψουμε
την βρωμιά του κόσμου
και την δική μας βρωμιά.
Τώρα, που μάθαμε και κάτι παραπάνω,
μαζέυουμε τις ακαθαρσίες
και τις παίρνουμε σπίτι μας.
Κυριακή 7 Αυγούστου 2016
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Pages
Πληροφορίες
Popular Posts
-
"Θα μπλέξουμε!", είπες. Σε κοίταξα με απορία. "Και τι πειράζει;", απάντησα. Μείναμε καρφωμένοι για ώρα. Ύστερα χαμογελάσ...
-
Αφαίρεσα τις λέξεις από το βλέμμα σου και τις είδα κατατρεγμένες στην παλάμη μου. Αμέσως ακούμπησες το χέρι σου πάνω τους, καθώς εκείνες ο...
-
Οι νύχτες Πετσοκόβουν οι ρημάδες. Το σώμα σου. Όχι όλες. Αυτό είναι το χειρότερο. Γιατί εκεί που κατακτάς τα χέρια, τα πόδια και το κεφάλι ...
-
Είναι οι μέρες που περνάς σαν ξένος Ετεροκαθορίζεσαι από τις περιστάσεις Και το ποτό είναι πάλι ένας τρόπος να κοιμηθείς γρήγορα Γυρίζει...
-
Και μου μιλάνε όσοι ζουν τα όνειρα τους μα δεν μπορώ να τους κατηγορήσω. Μπορώ ίσως να ζηλέψω για λίγο ή να νευριάσω. Και ύστερα να χαθ...
-
Θα πεις πως γράφω επειδή είμαι δυστυχισμένη ίσως και να χαρείς επειδή μου στερήσες τόσο καιρό τις λέξεις. Μα τις λέξεις εγω τις είχα μέ...
-
Χάνω τις λέξεις που θέλω να γράψω για σένα Βλέπεις κάθε λέξη μετράει Για κάθε λέξη με δίκαζεις Και πλέον οι λέξεις πετούν πάνω απ...
-
Μπορεί για σένα να είναι ξεκάθαρα τα πράγματα, ανεπιστρεπτί, ρεαλιστικά. Μα αν το σκεφτείς καλύτερα όλοι, όσο και να παλεύουν με τα χ...
-
Πως είναι δυνατόν η ζωή να διέπεται από εξισώσεις; Η σχέση μου με τα μαθηματικά είναι απλά φιλική, ωστόσο μπορώ να διακρίνω ότι κάποια...
-
Αυτούς που θυμάμαι κάποτε μου μιλούσαν, μα τώρα αντικρυστά τα σιωπηλά μας βήματα. Αυτούς που θυμάμαι κάποτε τους άγγιζα, μα τώρα ο φλο...