Ψιχαλίδα

Και μου λες γι αυτούς που πετούν ψηλά
ότι τους κόβεται η ανάσα
και μου λες και για αυτούς που διπλώνονται στα πατώματα
πως είναι γεμάτοι μελανιές
Και πως μια μέρα που θα βρέχει
Θα ψαρεύουμε απο το μπαλκόνι
Και θα γελάμε
Μου λες γι' αυτούς που τρέχουν
Ότι δεν προλαβαίνουν τον ήλιο
Και πως τάχα όταν φυσάει
Δεν τους προλαβαίνει ο άνεμος
Μα εσένα σε φύσηξε νοτιάς
Και μένα εύρος
Στα χέρια μου έχω σημάδια από την πλάτη σου
Και τα πόδια μας τα βρέχει η αρμύρα
Δεν μπορώ να μην πετάξω
Δεν μπορείς να μην φυσήξεις
Σύννεφα έρχονται πάλι την ίδια ώρα
τα ψάρια τσίμπησαν
και μόνο κάποιοι ξεκαρδίζονται
Λίγο πιο πέρα
Από κάποιον ορίζοντα