Κραυγή σε χαμηλά ντεσιμπέλ

Θα έλεγε κανείς πως αυτό το μικρό σκουλήκι στην περιοχή του αυτιού έχει προχωρήσει σε όλο τον εγκέφαλο.
Πότε περιπατεί σαν μοναχικός ηλικιωμένος άντρας
και πότε σέρνεται και τσιμπάει με την ουρά του τους δρόμους που βρίσκει,
ανοίγοντας νέα μονοπάτια,
χωρίς να συντομεύει όμως την διαδρομή.
Και αυτό το σκουλήκι με εκπληκτική πολυπραγμοσύνη
μπορεί ταυτόχρονα σαν μαριονέτα να σε μεταχειρίζεται
κινώντας τα χέρια σου προς κάθε κατεύθυνση
πότε χτυπώντας τον εαυτό σου,
πότε γεμίζοντας σκουπίδια το σπίτι σου
και με άλλες πολλές ισοπεδωτικές διεργασίες.
Και άλλοτε σου καταστρέφει κάθε τακτοποιημένο κομμάτι του μυαλού σου,
αφήνοντας γκρεμισμένες τις ισορροπίες
που κάποτε είχες καταφέρει να χτίσεις.
Το πιο ανυπόφορο όμως είναι όταν επιλέγει και τις δύο μεθόδους ταυτόχρονα.
Τότε ανήμπορος πια να το εμποδίσεις
η μόνη λύση είναι
να βγει ο εγκέφαλος από το σκουλήκι,
να διώξεις τον εαυτό σου από το σκουλήκι.
Για αυτό και υπάρχουν αδέσποτα σκουλήκια
έτοιμα να κατασπαράξουν ήσυχα κεφάλια.
Για αυτό και υπάρχουν ανήσυχες ψυχές.
Γιατί καμία από αυτές δεν γλίτωσε από τη μοίρα της.