Έτσι είναι οι άνθρωποι
ακόμη κι αν άφησες μισάνοιχτο το παραθύρι σου
ή δεν περίμενες κανέναν στην εξώπορτα,
κάποιοι
γκρεμίζουν τον τοίχο ολόκληρο,
χωρίς πρώτα να ψάξουν για κλειδί
και εισβάλλουν μέσα στο σπίτι σου,
κάθονται στον καναπέ σου
πίνουν το νερό σου
και την ψυχή σου, άμα λάχει
ή όση σου απέμεινε, τέλος πάντων,
και μετά,
αφού έχουν πια ξεδιψάσει και λίγο ξεκουραστεί,
βρίσκουν διέξοδο κλωτσώντας τα γκρεμισμένα τούβλα
και βγαίνουν νικητές,
από τις σκάλες πια,
κατηφορίζουν
προς την ευημερία,
χωρίς να αφήσουν τίποτα
πέρα από μία ασύμμετρη πικρία
που σου δαγκώνει τα μάτια
και μοναχός την ποτίζεις.
