Και τώρα που νυχτώνει
Και η γη βράζει
Καμιά ελπίδα αέρα δεν ψιθυρίζουν
Τα δέντρα
Καθισμένος σε μια καρέκλα
Σε ένα γειτονικό καφενείο
Και περιμένοντας τον σερβιτόρο
Σχεδόν μούσκεμα
Και από την ίδια την απραξία
Δεν σταματώ να αναρωτιέμαι
Γιατί
Με σκάβεις ολοένα και πιο βαθιά στον γκρεμό
Και πετάς ολοένα και πιο γρήγορα το χώμα
Γιατί
Τώρα που νυχτώνει αγάπη μου
Και η γη βαριαστενάζει
Ακόμα σε κοιτώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου