Απόκρυφη ενέργεια μιας ασήμαντης παρουσίας

Εμπνέομαι μόνο από όνειρα
Και η σιωπή με σιγοκαίει
Αδύναμος και ανώφελος ο καημός μου υπομένει.

Και η φωτιά ξυπνά και με σκεπάζει
Και ο αποχωρισμός φαρμάκι γίνεται
Για αυτούς που από ανάγκη στην μοναξιά τους πνίγονται.

Για αυτούς που μ´ενα βλέμμα πείθονται
Και στέλνουν ψυχή με ένα τραγούδι,
Αδύναμοι κι από ντροπή κρύβονται απο τα φανερά

Και αναρωτιούνται
Και στη περισυλλογή θλίβονται.
Θλίβομαι και γω,
Δειλή και δύσπιστη,

Ότι η καρδιά μου κάποιον έχει αγγίξει,
Ότι αναπνέεις στον ίδιο ρυθμό που σιγοκλαίω.
Εύχομαι να έχεις λυγίσει.