Κάποτε θα λες

Είχα κάποτε ένα σχοινί γερό
που με τη φθορά του, πικρία τη πικρία έγινε κλωστή,
αγγείο ανομοιόμορφο,
καπέλο ξεσκισμένο.

Και στο άκουσμα της ηλικίας μου
Ο Καβαφης θα γελάει
κι ύστερα μάλλον θα αναρωτηθεί:
"Αν τόσο νέος νιώθεις κομματιασμένος,
πότε θα ολοκληρωθείς;

Αν ποτέ δεν ήσουν μια άχαρη μάζα,
έστω ασχημάτιστη, απροσάρμοστη
τώρα πως θρυμματίζεσαι;

Σχοινί δεν είχες, αλλά κλωστή,
που υφαίνοντας την
την γρατσούνισες."