Νοσταλγικά

Περιμένω και ανυπομονώ

να επουλωθούν οι πληγές
από το κρανίο τούτο.

Έχω τραυματίσει πολλές φορές
τα λογικά μου,
διαθέτω ανίσχυρη όραση και μνήμη θολή.

Τα δάχτυλά μου μουδιάζουν απροκάλυπτα,
αγγίζουν μόνο τον πηχτό αέρα
σε μια ατέλειωτη πάλη με το κενό.

Η γεύση της ήττας είναι πρωτόγνωρη
βιολιά παίζουν σε μινόρε και το δωμάτιο
σκοτεινό και παγερά αδιάφορο για τους ξενιστές του.

Έχει μια επίκτητη ομορφιά αυτή η στιγμή.
Δάκρυα χαϊδεύουν το ξύλινο πάτωμα
και η ανάσα βαριά παρασύρεται στους τοίχους.

Και μια κουκκίδα,
ανθρώπου παρουσία
μαρτυρά καθαρή πληγή.